Koninklijke Ontvangst bij de HFC

Op Zaterdag 7 Januari waren wij te gast bij de Koninklijke HFC. Op die dag werd de wedstrijd tussen de hoofdmacht van de HFC en de oud internationals gespeeld. Het was het debuut van Edwin van de Sar als ex-international en het was voor ons de eerste keer dat Diana en ik samen naar de club gingen.

Wat een enthousiasme. En wat een ideeën weelde. Wat een heerlijke mannen allemaal! Vanaf nu kan ik me gewoon bezig gaan houden met waar ik goed ik ben. Want mijn lieve Trans-mannen en Trans-vrouwen. We hebben een club. We hebben een datum en we hebben een tijd. We spelen op 8 april om 14:00 op het hoofd-veld en we hebben toegang tot alle faciliteiten.

Mag ik van af deze plek alle trans-mensen geruststellen? Ja? Nou graag, en bij deze. Ik zat er bijna met tranen in mijn ogen. Alles waar ik bang voor ben geweest bleek een illusie.

Natuurlijk zijn er bekrompen mensen. Maar de meerderheid is het niet en wil zich graag ruimdenkend betonen. Maar dan moeten wij ze die kans wel gunnen, en niet de hele buitenwereld over een kam scheren. Want dan zijn we op onze beurt weer net zo bekrompen bezig.

Ja, je kunt gewoon over het terrein van een voetbal lopen zonder dat je uitgescholden wordt. Ja, natuurlijk, zeg ik nu. Maar toen ik voor het eerst het idee had heb ik daar wel aan getwijfeld. En als ik er aan twijfel dan doen anderen het ook.

Maar de manier waarop we ontvangen zijn door deze prachtige voetbalclub heeft al die twijfel bij mij weg geslagen. Werkelijk koninklijk.

Groetjes

Merel

Nooit een man geweest...

De Roze Stad Haarlem organiseert een voetbal wedstrijd tussen Trans-mannen en Trans-vrouwen. Deze wedstrijd wordt op 8 april gespeeld op het hoofd-veld van de Koninklijke HFC in Haarlem .

Nog nooit heeft de werkgroep die deze actie organiseert de term ex-man of ex-vrouw gebruikt en ze zal het ook nooit doen.

Toch verschijnen deze termen in de krant en op internet. Dit gebeurt natuurlijk niet omdat de redacteuren die deze termen gebruiken transgenders haten!! Het is gewoon onwetendheid. Maar we hebben het liever niet, en wil ik graag uitleggen waarom.

Ik stel me aan nieuw gezelschap niet voor als transseksueel. Een onvruchtbare vrouw zegt ook niet "hoi ik ben onvruchtbaar." Dit komt niet omdat ik me ervoor schaam een onvruchtbare vrouw te zijn...ook niet omdat ik bang ben voor wat de mensen van me denken als ze het zouden weten. Mensen mogen denken wat ze willen. Ik ben gewoon geen “transseksueel.” Dat is mijn identiteit niet. Ik ben een vrouw en dat is voor iedereen zichtbaar lijkt mij.

Daarnaast ben ik nooit man geweest. Ik ben een vrouw en dat ben ik sinds mijn geboorte. Dat mijn gender-identiteit bij mijn geboorte foutief is vastgesteld is niet mijn fout. Niet mijn juk. De schaamte is voor de vroedvrouwen die licht voorbarig hebben geroepen "het is een jongetje" terwijl ze dat niet met zekerheid konden vaststellen.

Je kunt aan een penis of een vagina namelijk niet zien of iemand een man of een vrouw is.

De gender-identiteit zit niet tussen je benen maar tussen je oren.

Met je hersenen interpreteer je wat tussen je benen zit. Niet omgekeerd.

Genetisch man zijn stelt ook niet zo veel voor. Er zijn vrouwen die genetisch man zijn.
Ik noemde dat vroeger Turner Syndroom (heeft niks met de sport te maken) maar nu
zeg ik (met dank aan Transman.nl) Androgeenongevoeligheidssyndroom. Geweldig scrabble-woord trouwens. Of moet ik Word-Feud woord zeggen? Ook reacties hierop zijn meer dan welkom.

Een genetische man heeft vaak een piemel. Ja dat klopt, maar een genetische man kan in het bezit zijn van vrouwen-hersenen met als een gevolg een vrouwelijke gender-identiteit en dan is het een vrouw.



Ik ben niet boos op mensen die het over ex-mannen en ex-vrouwen hebben. Maar ik hoop dat ze ook niet boos op mij zullen zijn als ik ze er op wijs dat deze woord keus incorrect is.

We zijn gewoon mannen en vrouwen, en we vinden het niet erg als u voor de duidelijkheid de term trans-man of trans-vrouw gebruikt. We schamen ons niet voor wat we zijn. We willen alleen maar niet uitgemaakt worden voor iets wat we gewoon NIET zijn en ook NOOIT zijn geweest.

Bedankt voor uw medewerking.

Merel Moistra